kenu (plural kenuk)
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | kenu | kenuk |
accusative | kenut | kenukat |
dative | kenunak | kenuknak |
instrumental | kenuval | kenukkal |
causal-final | kenuért | kenukért |
translative | kenuvá | kenukká |
terminative | kenuig | kenukig |
essive-formal | kenuként | kenukként |
essive-modal | — | — |
inessive | kenuban | kenukban |
superessive | kenun | kenukon |
adessive | kenunál | kenuknál |
illative | kenuba | kenukba |
sublative | kenura | kenukra |
allative | kenuhoz | kenukhoz |
elative | kenuból | kenukból |
delative | kenuról | kenukról |
ablative | kenutól | kenuktól |
non-attributive possessive - singular |
kenué | kenuké |
non-attributive possessive - plural |
kenuéi | kenukéi |
Possessive forms of kenu | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | kenum | kenuim |
2nd person sing. | kenud | kenuid |
3rd person sing. | kenuja | kenui |
1st person plural | kenunk | kenuink |
2nd person plural | kenutok | kenuitok |
3rd person plural | kenujuk | kenuik |
kenu