ketara
ketara
From Proto-Finnic *këtara, borrowed from Proto-Baltic (whence Lithuanian ketera, ketaras). Erzya кодор (kodor, “stake, plant’s stake”) borrowed from the same Baltic root.
ketara
Inflection of ketara (Kotus type 13/katiska, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | ketara | ketarat | ||
genitive | ketaran | ketaroiden ketaroitten ketarojen | ||
partitive | ketaraa | ketaroita ketaroja | ||
illative | ketaraan | ketaroihin | ||
singular | plural | |||
nominative | ketara | ketarat | ||
accusative | nom. | ketara | ketarat | |
gen. | ketaran | |||
genitive | ketaran | ketaroiden ketaroitten ketarojen ketarainrare | ||
partitive | ketaraa | ketaroita ketaroja | ||
inessive | ketarassa | ketaroissa | ||
elative | ketarasta | ketaroista | ||
illative | ketaraan | ketaroihin | ||
adessive | ketaralla | ketaroilla | ||
ablative | ketaralta | ketaroilta | ||
allative | ketaralle | ketaroille | ||
essive | ketarana | ketaroina | ||
translative | ketaraksi | ketaroiksi | ||
abessive | ketaratta | ketaroitta | ||
instructive | — | ketaroin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
ketara