From Proto-Turkic *kē(y)t-. Cognate with Turkish gitmek (“to go”)
ketmek
infinitive | ketmek | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | ketme | |||||||
repeated gerund1) | kete | |||||||
temporal gerund | ketyatırğanda | |||||||
non-future participle | ketken | |||||||
future participle | ketecek | |||||||
way of doing | ketip | |||||||
singular | plural | |||||||
first | second | third | first | second | third | |||
indicative | present | simple | ketermen | ketersiñ | keter | ketermiz | ketersiz | keterler |
continuous | ketem | ketesiñ | kete | ketemiz | ketesiñiz | keteler | ||
perfect | ketgemen | ketgesiñ | ketgen | ketgemiz | ketgesiz | ketgenler | ||
past | simple | kettim | kettiñ | ketti | kettik | kettiñiz | kettiler | |
continuous | ketedim | ketediñ | ketedi | ketedik | ketediñiz | ketediler | ||
future | ketecekmen | keteceksiñ | ketecek | ketecekmiz | keteceksiñiz | ketecekler | ||
conditional | ketsem | ketseñ | ketse | ketsek | ketseñiz | ketseler | ||
optative | keteyim | ketesiñ | kete | keteyik | ketesiz | keteler | ||
imperative | – | ket | – | – | ketin | – | ||
1)Only used for repeatings of a verb. |