From Middle High German kratzen, from Old High German krazzōn, chrazzōn, from Proto-Germanic *krattōną (“to scratch, scrawl”). Cognate with German kratzen.
khratzan (third-person singular present indicative khratzet, past participle gakhràtzet, auxiliary haban)
infinitive | khratzan | ||||
---|---|---|---|---|---|
present participle | khratzanten | ||||
past participle | gakhràtzet | ||||
auxiliary | haban | ||||
indicative | subjunctive | ||||
present | ich khratze | bar khratzan | i | ich khratze | bar khratzan |
du khratzest | iart khratzet | du khratzest | iart khratzet | ||
ear khratzet | ze khratzent | ear khratze | ze khratzan | ||
preterite (composed) |
ich han gakhràtzet | bar haban gakhràtzet | ii | ich khratzate | bar khratzatan |
du hast gakhràtzet | iart habet gakhràtzet | du khratzatest | iart khratzatet | ||
ear hat gakhràtzet | ze habent gakhràtzet | ear khratzate | ze khratzatan | ||
imperative | — | khratzabar | |||
khratz (du) | khratzet (iart) | ||||
khratze (ear) | khratzan (ze) |