From Proto-Finnic *kidek. Originally referring to a snowflake or crystal of ice; related to dialectal kiteä, Estonian kidu (“light snow that wind blows around”), Karelian kitie (“cold (sub-zero) weather”), Veps kidegi (“very cold weather”). The modern meaning "crystal" was coined by Finnish clergyman and philologist Gustaf Renvall.
kide
Inflection of kide (Kotus type 48*F/hame, t-d gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | kide | kiteet | ||
genitive | kiteen | kiteiden kiteitten | ||
partitive | kidettä | kiteitä | ||
illative | kiteeseen | kiteisiin kiteihin | ||
singular | plural | |||
nominative | kide | kiteet | ||
accusative | nom. | kide | kiteet | |
gen. | kiteen | |||
genitive | kiteen | kiteiden kiteitten | ||
partitive | kidettä | kiteitä | ||
inessive | kiteessä | kiteissä | ||
elative | kiteestä | kiteistä | ||
illative | kiteeseen | kiteisiin kiteihin | ||
adessive | kiteellä | kiteillä | ||
ablative | kiteeltä | kiteiltä | ||
allative | kiteelle | kiteille | ||
essive | kiteenä | kiteinä | ||
translative | kiteeksi | kiteiksi | ||
abessive | kiteettä | kiteittä | ||
instructive | — | kitein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
From Old Norse kið, from Proto-Germanic *kidją.
kide (plural kides or kide)