kieli (“language”) + tiede (“science”). Coined by Finnish physician and translator Wolmar Schildt in 1844.
kielitiede
Inflection of kielitiede (Kotus type 48*F/hame, t-d gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | kielitiede | kielitieteet | ||
genitive | kielitieteen | kielitieteiden kielitieteitten | ||
partitive | kielitiedettä | kielitieteitä | ||
illative | kielitieteeseen | kielitieteisiin kielitieteihin | ||
singular | plural | |||
nominative | kielitiede | kielitieteet | ||
accusative | nom. | kielitiede | kielitieteet | |
gen. | kielitieteen | |||
genitive | kielitieteen | kielitieteiden kielitieteitten | ||
partitive | kielitiedettä | kielitieteitä | ||
inessive | kielitieteessä | kielitieteissä | ||
elative | kielitieteestä | kielitieteistä | ||
illative | kielitieteeseen | kielitieteisiin kielitieteihin | ||
adessive | kielitieteellä | kielitieteillä | ||
ablative | kielitieteeltä | kielitieteiltä | ||
allative | kielitieteelle | kielitieteille | ||
essive | kielitieteenä | kielitieteinä | ||
translative | kielitieteeksi | kielitieteiksi | ||
abessive | kielitieteettä | kielitieteittä | ||
instructive | — | kielitietein | ||
comitative | See the possessive forms below. |