Borrowed from Swedish kil (“wedge”), if not an older loan.
kiila
Inflection of kiila (Kotus type 9/kala, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | kiila | kiilat | ||
genitive | kiilan | kiilojen | ||
partitive | kiilaa | kiiloja | ||
illative | kiilaan | kiiloihin | ||
singular | plural | |||
nominative | kiila | kiilat | ||
accusative | nom. | kiila | kiilat | |
gen. | kiilan | |||
genitive | kiilan | kiilojen kiilainrare | ||
partitive | kiilaa | kiiloja | ||
inessive | kiilassa | kiiloissa | ||
elative | kiilasta | kiiloista | ||
illative | kiilaan | kiiloihin | ||
adessive | kiilalla | kiiloilla | ||
ablative | kiilalta | kiiloilta | ||
allative | kiilalle | kiiloille | ||
essive | kiilana | kiiloina | ||
translative | kiilaksi | kiiloiksi | ||
abessive | kiilatta | kiiloitta | ||
instructive | — | kiiloin | ||
comitative | See the possessive forms below. |