From Middle Dutch kiven, from Old Dutch *kīvan, from Proto-West Germanic *kīban, from Proto-Germanic *kībaną.
kijven
| Conjugation of kijven (strong class 1) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kijven | |||
| past singular | keef | |||
| past participle | gekeven | |||
| infinitive | kijven | |||
| gerund | kijven n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kijf | keef | ||
| 2nd person sing. (jij) | kijft, kijf2 | keef | ||
| 2nd person sing. (u) | kijft | keef | ||
| 2nd person sing. (gij) | kijft | keeft | ||
| 3rd person singular | kijft | keef | ||
| plural | kijven | keven | ||
| subjunctive sing.1 | kijve | keve | ||
| subjunctive plur.1 | kijven | keven | ||
| imperative sing. | kijf | |||
| imperative plur.1 | kijft | |||
| participles | kijvend | gekeven | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
| Conjugation of kijven (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kijven | |||
| past singular | kijfde | |||
| past participle | gekijfd | |||
| infinitive | kijven | |||
| gerund | kijven n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kijf | kijfde | ||
| 2nd person sing. (jij) | kijft, kijf2 | kijfde | ||
| 2nd person sing. (u) | kijft | kijfde | ||
| 2nd person sing. (gij) | kijft | kijfde | ||
| 3rd person singular | kijft | kijfde | ||
| plural | kijven | kijfden | ||
| subjunctive sing.1 | kijve | kijfde | ||
| subjunctive plur.1 | kijven | kijfden | ||
| imperative sing. | kijf | |||
| imperative plur.1 | kijft | |||
| participles | kijvend | gekijfd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||