klaga

Hello, you have come here looking for the meaning of the word klaga. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word klaga, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say klaga in singular and plural. Everything you need to know about the word klaga you have here. The definition of the word klaga will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofklaga, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Faroese

Verb

klaga (third person singular past indicative klagaði, third person plural past indicative klagaðu, supine klagað)

  1. to complain

Conjugation

Conjugation of klaga (group v-30)
infinitive klaga
supine klagað
participle (a6)1 klagandi klagaður
present past
first singular klagi klagaði
second singular klagar klagaði
third singular klagar klagaði
plural klaga klagaðu
imperative
singular klaga!
plural klagið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

Verb

klaga (weak verb, third-person singular past indicative klagaði, supine klagað)

  1. (transitive) to complain about/against
  2. (transitive) to accuse

Conjugation

klaga — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að klaga
supine
(sagnbót) 		klagað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		klagandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég klaga við klögum present
(nútíð) 		ég klagi við klögum
þú klagar þið klagið þú klagir þið klagið
hann, hún, það klagar þeir, þær, þau klaga hann, hún, það klagi þeir, þær, þau klagi
past
(þátíð) 		ég klagaði við klöguðum past
(þátíð) 		ég klagaði við klöguðum
þú klagaðir þið klöguðuð þú klagaðir þið klöguðuð
hann, hún, það klagaði þeir, þær, þau klöguðu hann, hún, það klagaði þeir, þær, þau klöguðu
imperative
(boðháttur) 		klaga (þú) klagið (þið)
Forms with appended personal pronoun
klagaðu klagiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
klagast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að klagast
supine
(sagnbót) 		klagast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		klagandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég klagast við klögumst present
(nútíð) 		ég klagist við klögumst
þú klagast þið klagist þú klagist þið klagist
hann, hún, það klagast þeir, þær, þau klagast hann, hún, það klagist þeir, þær, þau klagist
past
(þátíð) 		ég klagaðist við klöguðumst past
(þátíð) 		ég klagaðist við klöguðumst
þú klagaðist þið klöguðust þú klagaðist þið klöguðust
hann, hún, það klagaðist þeir, þær, þau klöguðust hann, hún, það klagaðist þeir, þær, þau klöguðust
imperative
(boðháttur) 		klagast (þú) klagist (þið)
Forms with appended personal pronoun
klagastu klagisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
klagaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		klagaður klöguð klagað klagaðir klagaðar klöguð
accusative
(þolfall) 		klagaðan klagaða klagað klagaða klagaðar klöguð
dative
(þágufall) 		klöguðum klagaðri klöguðu klöguðum klöguðum klöguðum
genitive
(eignarfall) 		klagaðs klagaðrar klagaðs klagaðra klagaðra klagaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		klagaði klagaða klagaða klöguðu klöguðu klöguðu
accusative
(þolfall) 		klagaða klöguðu klagaða klöguðu klöguðu klöguðu
dative
(þágufall) 		klagaða klöguðu klagaða klöguðu klöguðu klöguðu
genitive
(eignarfall) 		klagaða klöguðu klagaða klöguðu klöguðu klöguðu

Derived terms

Further reading

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

klaga m or f

  1. definite feminine singular of klage

Verb

klaga

  1. inflection of klage:
    1. simple past
    2. past participle

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Noun

klaga f or m

  1. definite feminine singular of klage

Swedish

Etymology

From Old Swedish klagha, borrowed from Middle Low German klagen, from Old Saxon klagon, from Proto-West Germanic *klagōn (“to lament, complain”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

klaga (present klagar, preterite klagade, supine klagat, imperative klaga)

  1. to complain (whether in a whiny way or not)
  2. to wail, to whimper, to moan

Conjugation

Conjugation of klaga (weak)
Active Passive
Infinitive klaga —
Supine klagat —
Imperative klaga —
Imper. plural1 klagen —
Present Past Present Past
Indicative klagar klagade — —
Ind. plural1 klaga klagade — —
Subjunctive2 klage klagade — —
Participles
Present participle klagande
Past participle klagad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

References

Wikious
Boobota
Sagapedia