klaga (third person singular past indicative klagaði, third person plural past indicative klagaðu, supine klagað)
| Conjugation of klaga (group v-30) | ||
|---|---|---|
| infinitive | klaga | |
| supine | klagað | |
| participle (a6)1 | klagandi | klagaður |
| present | past | |
| first singular | klagi | klagaði |
| second singular | klagar | klagaði |
| third singular | klagar | klagaði |
| plural | klaga | klagaðu |
| imperative | ||
| singular | klaga! | |
| plural | klagið! | |
| 1Only the past participle being declined. | ||
klaga (weak verb, third-person singular past indicative klagaði, supine klagað)
| infinitive (nafnháttur) |
að klaga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
klagað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
klagandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég klaga | við klögum | present (nútíð) |
ég klagi | við klögum |
| þú klagar | þið klagið | þú klagir | þið klagið | ||
| hann, hún, það klagar | þeir, þær, þau klaga | hann, hún, það klagi | þeir, þær, þau klagi | ||
| past (þátíð) |
ég klagaði | við klöguðum | past (þátíð) |
ég klagaði | við klöguðum |
| þú klagaðir | þið klöguðuð | þú klagaðir | þið klöguðuð | ||
| hann, hún, það klagaði | þeir, þær, þau klöguðu | hann, hún, það klagaði | þeir, þær, þau klöguðu | ||
| imperative (boðháttur) |
klaga (þú) | klagið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| klagaðu | klagiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að klagast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
klagast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
klagandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég klagast | við klögumst | present (nútíð) |
ég klagist | við klögumst |
| þú klagast | þið klagist | þú klagist | þið klagist | ||
| hann, hún, það klagast | þeir, þær, þau klagast | hann, hún, það klagist | þeir, þær, þau klagist | ||
| past (þátíð) |
ég klagaðist | við klöguðumst | past (þátíð) |
ég klagaðist | við klöguðumst |
| þú klagaðist | þið klöguðust | þú klagaðist | þið klöguðust | ||
| hann, hún, það klagaðist | þeir, þær, þau klöguðust | hann, hún, það klagaðist | þeir, þær, þau klöguðust | ||
| imperative (boðháttur) |
klagast (þú) | klagist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| klagastu | klagisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
klagaður | klöguð | klagað | klagaðir | klagaðar | klöguð | |
| accusative (þolfall) |
klagaðan | klagaða | klagað | klagaða | klagaðar | klöguð | |
| dative (þágufall) |
klöguðum | klagaðri | klöguðu | klöguðum | klöguðum | klöguðum | |
| genitive (eignarfall) |
klagaðs | klagaðrar | klagaðs | klagaðra | klagaðra | klagaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
klagaði | klagaða | klagaða | klöguðu | klöguðu | klöguðu | |
| accusative (þolfall) |
klagaða | klöguðu | klagaða | klöguðu | klöguðu | klöguðu | |
| dative (þágufall) |
klagaða | klöguðu | klagaða | klöguðu | klöguðu | klöguðu | |
| genitive (eignarfall) |
klagaða | klöguðu | klagaða | klöguðu | klöguðu | klöguðu | |
klaga m or f
klaga
klaga f or m
From Old Swedish klagha, borrowed from Middle Low German klagen, from Old Saxon klagon, from Proto-West Germanic *klagōn (“to lament, complain”).
| Audio: | (file) |
klaga (present klagar, preterite klagade, supine klagat, imperative klaga)
| Active | Passive | |||
|---|---|---|---|---|
| Infinitive | klaga | — | ||
| Supine | klagat | — | ||
| Imperative | klaga | — | ||
| Imper. plural1 | klagen | — | ||
| Present | Past | Present | Past | |
| Indicative | klagar | klagade | — | — |
| Ind. plural1 | klaga | klagade | — | — |
| Subjunctive2 | klage | klagade | — | — |
| Participles | ||||
| Present participle | klagande | |||
| Past participle | klagad | |||
| 1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. | ||||