From Middle Low German knīpen, from Proto-Germanic *knīpaną (“to pinch”).
knipa (present kniper, preterite knep, supine knipit, imperative knip)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | knipa | knipas | ||
Supine | knipit | knipits | ||
Imperative | knip | — | ||
Imper. plural1 | knipen | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | kniper | knep | knips, knipes | kneps |
Ind. plural1 | knipa | knepo | knipas | knepos |
Subjunctive2 | knipe | knepe | knipes | knepes |
Participles | ||||
Present participle | knipande | |||
Past participle | knipen | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |
knipa c
Declension of knipa | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | knipa | knipan | knipor | kniporna |
Genitive | knipas | knipans | knipors | knipornas |
knipa c
Declension of knipa | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | knipa | knipan | knipor | kniporna |
Genitive | knipas | knipans | knipors | knipornas |