From Middle Dutch coninclijc, from Old Dutch kuniklīk. Equivalent to koning + -lijk.
koninklijk (comparative koninklijker, superlative koninklijkst)
| Declension of koninklijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | koninklijk | |||
| inflected | koninklijke | |||
| comparative | koninklijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | koninklijk | koninklijker | het koninklijkst het koninklijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | koninklijke | koninklijkere | koninklijkste |
| n. sing. | koninklijk | koninklijker | koninklijkste | |
| plural | koninklijke | koninklijkere | koninklijkste | |
| definite | koninklijke | koninklijkere | koninklijkste | |
| partitive | koninklijks | koninklijkers | — | |
From Middle Dutch coninclike. Equivalent to koning + -lijk.
koninklijk