From Latin convincō (“I refute, prove”).
konvinki (present konvinkas, past konvinkis, future konvinkos, conditional konvinkus, volitive konvinku)
present | past | future | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | singular | plural | ||
tense | konvinkas | konvinkis | konvinkos | ||||
active participle | konvinkanta | konvinkantaj | konvinkinta | konvinkintaj | konvinkonta | konvinkontaj | |
acc. | konvinkantan | konvinkantajn | konvinkintan | konvinkintajn | konvinkontan | konvinkontajn | |
passive participle | konvinkata | konvinkataj | konvinkita | konvinkitaj | konvinkota | konvinkotaj | |
acc. | konvinkatan | konvinkatajn | konvinkitan | konvinkitajn | konvinkotan | konvinkotajn | |
nominal active participle | konvinkanto | konvinkantoj | konvinkinto | konvinkintoj | konvinkonto | konvinkontoj | |
acc. | konvinkanton | konvinkantojn | konvinkinton | konvinkintojn | konvinkonton | konvinkontojn | |
nominal passive participle | konvinkato | konvinkatoj | konvinkito | konvinkitoj | konvinkoto | konvinkotoj | |
acc. | konvinkaton | konvinkatojn | konvinkiton | konvinkitojn | konvinkoton | konvinkotojn | |
adverbial active participle | konvinkante | konvinkinte | konvinkonte | ||||
adverbial passive participle | konvinkate | konvinkite | konvinkote |
infinitive | konvinki | imperative | konvinku | conditional | konvinkus |
---|