læra

Hello, you have come here looking for the meaning of the word læra. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word læra, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say læra in singular and plural. Everything you need to know about the word læra you have here. The definition of the word læra will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition oflæra, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: lära

Faroese

Etymology

From late Old Norse læra, lǽra, from Old Saxon lērian, ultimately from Proto-Germanic *laizijaną.

Pronunciation

Noun

læra f (genitive singular læru, plural lærur)

  1. teachings

Declension

Declension of læra
f1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative læra læran lærur lærurnar
accusative læru læruna lærur lærurnar
dative læru læruni lærum lærunum
genitive læru lærunnar læra læranna

Derived terms

Derived terms

Verb

læra (third person singular past indicative lærdi, third person plural past indicative lært, supine lært)

  1. to learn
  2. to teach

Conjugation

Conjugation of læra (group v-1)
infinitive læra
supine lært
participle (a7)1 lærandi lærdur
present past
first singular læri lærdi
second singular lærir lærdi
third singular lærir lærdi
plural læra lærdu
imperative
singular lær!
plural lærið!
1Only the past participle being declined.

Synonyms

Related terms

Icelandic

Etymology

From late Old Norse læra, lǽra, from Old Saxon lērian, ultimately from Proto-Germanic *laizijaną.

Pronunciation

Verb

læra (weak verb, third-person singular past indicative lærði, supine lært)

  1. (intransitive) to learn, to study
    • Timothy 2:11-12 (English, Icelandic)
      Konan á að læra í kyrrþey, í allri undirgefni. Ekki leyfi ég konu að kenna eða taka sér vald yfir manninum, heldur á hún að vera kyrrlát.
      A woman should learn in quietness and full submission. I do not permit a woman to teach or to have authority over a man; she must be silent.
  2. (transitive, governs the accusative) to study something, to learn something
    Ég er að læra strjála stærðfræði.
    I'm studying discrete mathematics.

Conjugation

læra — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að læra
supine
(sagnbót) 		lært
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		lærandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég læri við lærum present
(nútíð) 		ég læri við lærum
þú lærir þið lærið þú lærir þið lærið
hann, hún, það lærir þeir, þær, þau læra hann, hún, það læri þeir, þær, þau læri
past
(þátíð) 		ég lærði við lærðum past
(þátíð) 		ég lærði við lærðum
þú lærðir þið lærðuð þú lærðir þið lærðuð
hann, hún, það lærði þeir, þær, þau lærðu hann, hún, það lærði þeir, þær, þau lærðu
imperative
(boðháttur) 		lær (þú) lærið (þið)
Forms with appended personal pronoun
lærðu læriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
lærast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að lærast
supine
(sagnbót) 		lærst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		lærandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég lærist við lærumst present
(nútíð) 		ég lærist við lærumst
þú lærist þið lærist þú lærist þið lærist
hann, hún, það lærist þeir, þær, þau lærast hann, hún, það lærist þeir, þær, þau lærist
past
(þátíð) 		ég lærðist við lærðumst past
(þátíð) 		ég lærðist við lærðumst
þú lærðist þið lærðust þú lærðist þið lærðust
hann, hún, það lærðist þeir, þær, þau lærðust hann, hún, það lærðist þeir, þær, þau lærðust
imperative
(boðháttur) 		lærst (þú) lærist (þið)
Forms with appended personal pronoun
lærstu læristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
lærður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		lærður lærð lært lærðir lærðar lærð
accusative
(þolfall) 		lærðan lærða lært lærða lærðar lærð
dative
(þágufall) 		lærðum lærðri lærðu lærðum lærðum lærðum
genitive
(eignarfall) 		lærðs lærðrar lærðs lærðra lærðra lærðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		lærði lærða lærða lærðu lærðu lærðu
accusative
(þolfall) 		lærða lærðu lærða lærðu lærðu lærðu
dative
(þágufall) 		lærða lærðu lærða lærðu lærðu lærðu
genitive
(eignarfall) 		lærða lærðu lærða lærðu lærðu lærðu

Derived terms

Noun

læra

  1. indefinite genitive plural of læri

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

læra m or f

  1. definite feminine singular of lære

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology

From Old Norse læra. Akin to English learn.

Pronunciation

Verb

læra (present tense lærer, past tense lærte, past participle lært, passive infinitive lærast, present participle lærande, imperative lær)

  1. to learn
  2. to teach

Noun

læra f (definite singular læra, indefinite plural lærer or læror, definite plural lærene or lærone)

  1. (pre-2012) alternative form of lære
  2. definite singular of lære

References

Wikious
Boobota
Sagapedia