létta

Hello, you have come here looking for the meaning of the word létta. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word létta, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say létta in singular and plural. Everything you need to know about the word létta you have here. The definition of the word létta will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition oflétta, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: letta and Letta

Icelandic

Etymology

From Old Norse létta, from Proto-Germanic *linhtijaną.

Pronunciation

Verb

létta (weak verb, third-person singular past indicative létti, supine létt)

  1. to lighten (make less heavy)
  2. to make easier; to ease
  3. (impersonal, often with dative, of bad weather or unfortunate conditions such as fever) to (cause to) let up, abate

Conjugation

létta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að létta
supine
(sagnbót) 		létt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		léttandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég létti við léttum present
(nútíð) 		ég létti við léttum
þú léttir þið léttið þú léttir þið léttið
hann, hún, það léttir þeir, þær, þau létta hann, hún, það létti þeir, þær, þau létti
past
(þátíð) 		ég létti við léttum past
(þátíð) 		ég létti við léttum
þú léttir þið léttuð þú léttir þið léttuð
hann, hún, það létti þeir, þær, þau léttu hann, hún, það létti þeir, þær, þau léttu
imperative
(boðháttur) 		létt (þú) léttið (þið)
Forms with appended personal pronoun
léttu léttiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
léttast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að léttast
supine
(sagnbót) 		lést
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		léttandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég léttist við léttumst present
(nútíð) 		ég léttist við léttumst
þú léttist þið léttist þú léttist þið léttist
hann, hún, það léttist þeir, þær, þau léttast hann, hún, það léttist þeir, þær, þau léttist
past
(þátíð) 		ég léttist við léttumst past
(þátíð) 		ég léttist við léttumst
þú léttist þið léttust þú léttist þið léttust
hann, hún, það léttist þeir, þær, þau léttust hann, hún, það léttist þeir, þær, þau léttust
imperative
(boðháttur) 		lést (þú) léttist (þið)
Forms with appended personal pronoun
léstu léttisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
léttur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		léttur létt létt léttir léttar létt
accusative
(þolfall) 		léttan létta létt létta léttar létt
dative
(þágufall) 		léttum léttri léttu léttum léttum léttum
genitive
(eignarfall) 		létts léttrar létts léttra léttra léttra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		létti létta létta léttu léttu léttu
accusative
(þolfall) 		létta léttu létta léttu léttu léttu
dative
(þágufall) 		létta léttu létta léttu léttu léttu
genitive
(eignarfall) 		létta léttu létta léttu léttu léttu

Derived terms

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia