lögbókandi m (genitive singular lögbókanda, nominative plural lögbókendur)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | lögbókandi | lögbókandinn | lögbókendur | lögbókendurnir |
accusative | lögbókanda | lögbókandann | lögbókendur | lögbókendurna |
dative | lögbókanda | lögbókandanum | lögbókendum, lögbóköndum1 | lögbókendunum, lögbóköndunum1 |
genitive | lögbókanda | lögbókandans | lögbókenda, lögbókanda2 | lögbókendanna, lögbókandanna2 |
1Obsolete.
2Rare.