From laetus (“cheerful, joyous”) + -ficus (“making”).
laetificus (feminine laetifica, neuter laetificum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | laetificus | laetifica | laetificum | laetificī | laetificae | laetifica | |
genitive | laetificī | laetificae | laetificī | laetificōrum | laetificārum | laetificōrum | |
dative | laetificō | laetificae | laetificō | laetificīs | |||
accusative | laetificum | laetificam | laetificum | laetificōs | laetificās | laetifica | |
ablative | laetificō | laetificā | laetificō | laetificīs | |||
vocative | laetifice | laetifica | laetificum | laetificī | laetificae | laetifica |