From an obsolete sense of the word, which means a combine of peasants who jointly own a resource, such as a pasture, workhorse or mill. Now similar combines are organized as osuuskunta (“cooperative”).
The ultimate origin is disputed; it could be a loan from Old Swedish lagh (compare Swedish lag (“a workgroup, a team”)) or related to Estonian lahk, Livonian lō’gõ, Veps lahk, Votic lahk, suggesting Proto-Finnic *lahko, probably borrowed either from Proto-Germanic *slagiz or Proto-Germanic *slahō.
lahko
Inflection of lahko (Kotus type 1/valo, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | lahko | lahkot | ||
genitive | lahkon | lahkojen | ||
partitive | lahkoa | lahkoja | ||
illative | lahkoon | lahkoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | lahko | lahkot | ||
accusative | nom. | lahko | lahkot | |
gen. | lahkon | |||
genitive | lahkon | lahkojen | ||
partitive | lahkoa | lahkoja | ||
inessive | lahkossa | lahkoissa | ||
elative | lahkosta | lahkoista | ||
illative | lahkoon | lahkoihin | ||
adessive | lahkolla | lahkoilla | ||
ablative | lahkolta | lahkoilta | ||
allative | lahkolle | lahkoille | ||
essive | lahkona | lahkoina | ||
translative | lahkoksi | lahkoiksi | ||
abessive | lahkotta | lahkoitta | ||
instructive | — | lahkoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
lahko (Cyrillic spelling лахко)
Inherited from Proto-Slavic *lьgъkъ.
lahkọ̑