From Proto-Finnic *lanko, borrowed from an unknown derivation of Proto-Germanic *langōną (whence Old English ġelangian, Old High German gilangōn). The original meaning was simply "relative", shifting into "relative by marriage, in-law" and finally "brother-in-law".
lanko
Inflection of lanko (Kotus type 1*G/valo, nk-ng gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | lanko | langot | ||
genitive | langon | lankojen | ||
partitive | lankoa | lankoja | ||
illative | lankoon | lankoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | lanko | langot | ||
accusative | nom. | lanko | langot | |
gen. | langon | |||
genitive | langon | lankojen | ||
partitive | lankoa | lankoja | ||
inessive | langossa | langoissa | ||
elative | langosta | langoista | ||
illative | lankoon | lankoihin | ||
adessive | langolla | langoilla | ||
ablative | langolta | langoilta | ||
allative | langolle | langoille | ||
essive | lankona | lankoina | ||
translative | langoksi | langoiksi | ||
abessive | langotta | langoitta | ||
instructive | — | langoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
From Proto-Finnic *lanko. Cognates include Finnish lanko.
lanko
Declension of lanko (type 4/koivu, nk-ng gradation) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | lanko | langot |
genitive | langon | lankoin, lankoloin |
partitive | lankoa | lankoja, lankoloja |
illative | lankoo | lankoi, lankoloihe |
inessive | langoos | langois, lankolois |
elative | langost | langoist, lankoloist |
allative | langolle | langoille, lankoloille |
adessive | langool | langoil, lankoloil |
ablative | langolt | langoilt, lankoloilt |
translative | langoks | langoiks, lankoloiks |
essive | lankonna, lankoon | lankoinna, lankoloinna, lankoin, lankoloin |
exessive1) | lankont | lankoint, lankoloint |
1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. |
lañko