From Old English lǣtan, from Proto-West Germanic *lātan.
leten
infinitive | (to) leten, lete | ||
---|---|---|---|
present tense | past tense | ||
1st-person singular | lete | let, lette | |
2nd-person singular | letest | lete, let, lettest | |
3rd-person singular | leteth | let, lette | |
subjunctive singular | lete | lete1, lette1 | |
imperative singular | — | ||
plural2 | leten, lete | leten, lete, letten, lette | |
imperative plural | leteth, lete | — | |
participles | letynge, letende | leten, lete, let, yleten, ylete |
1Replaced by the indicative in later Middle English.
2Sometimes used as a formal 2nd-person singular.
lẹ̑tən (not comparable)
Hard | |||
---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | |
nom. sing. | léten | létna | létno |
singular | |||
masculine | feminine | neuter | |
nominative | léten ind létni def |
létna | létno |
genitive | létnega | létne | létnega |
dative | létnemu | létni | létnemu |
accusative | nominativeinan or genitiveanim |
létno | létno |
locative | létnem | létni | létnem |
instrumental | létnim | létno | létnim |
dual | |||
masculine | feminine | neuter | |
nominative | létna | létni | létni |
genitive | létnih | létnih | létnih |
dative | létnima | létnima | létnima |
accusative | létna | létni | létni |
locative | létnih | létnih | létnih |
instrumental | létnima | létnima | létnima |
plural | |||
masculine | feminine | neuter | |
nominative | létni | létne | létna |
genitive | létnih | létnih | létnih |
dative | létnim | létnim | létnim |
accusative | létne | létne | létna |
locative | létnih | létnih | létnih |
instrumental | létnimi | létnimi | létnimi |
leten