From late Old Norse læra, lǽra, from Old Saxon lērian, ultimately from Proto-Germanic *laizijaną.
læra f (genitive singular læru, plural lærur)
Declension of læra | ||||
---|---|---|---|---|
f1 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | læra | læran | lærur | lærurnar |
accusative | læru | læruna | lærur | lærurnar |
dative | læru | læruni | lærum | lærunum |
genitive | læru | lærunnar | læra | læranna |
læra (third person singular past indicative lærdi, third person plural past indicative lært, supine lært)
Conjugation of læra (group v-1) | ||
---|---|---|
infinitive | læra | |
supine | lært | |
participle (a7)1 | lærandi | lærdur |
present | past | |
first singular | læri | lærdi |
second singular | lærir | lærdi |
third singular | lærir | lærdi |
plural | læra | lærdu |
imperative | ||
singular | lær! | |
plural | lærið! | |
1Only the past participle being declined. |
From late Old Norse læra, lǽra, from Old Saxon lērian, ultimately from Proto-Germanic *laizijaną.
læra (weak verb, third-person singular past indicative lærði, supine lært)
infinitive (nafnháttur) |
að læra | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
lært | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
lærandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég læri | við lærum | present (nútíð) |
ég læri | við lærum |
þú lærir | þið lærið | þú lærir | þið lærið | ||
hann, hún, það lærir | þeir, þær, þau læra | hann, hún, það læri | þeir, þær, þau læri | ||
past (þátíð) |
ég lærði | við lærðum | past (þátíð) |
ég lærði | við lærðum |
þú lærðir | þið lærðuð | þú lærðir | þið lærðuð | ||
hann, hún, það lærði | þeir, þær, þau lærðu | hann, hún, það lærði | þeir, þær, þau lærðu | ||
imperative (boðháttur) |
lær (þú) | lærið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
lærðu | læriði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að lærast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
lærst | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
lærandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég lærist | við lærumst | present (nútíð) |
ég lærist | við lærumst |
þú lærist | þið lærist | þú lærist | þið lærist | ||
hann, hún, það lærist | þeir, þær, þau lærast | hann, hún, það lærist | þeir, þær, þau lærist | ||
past (þátíð) |
ég lærðist | við lærðumst | past (þátíð) |
ég lærðist | við lærðumst |
þú lærðist | þið lærðust | þú lærðist | þið lærðust | ||
hann, hún, það lærðist | þeir, þær, þau lærðust | hann, hún, það lærðist | þeir, þær, þau lærðust | ||
imperative (boðháttur) |
lærst (þú) | lærist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
lærstu | læristi * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
lærður | lærð | lært | lærðir | lærðar | lærð | |
accusative (þolfall) |
lærðan | lærða | lært | lærða | lærðar | lærð | |
dative (þágufall) |
lærðum | lærðri | lærðu | lærðum | lærðum | lærðum | |
genitive (eignarfall) |
lærðs | lærðrar | lærðs | lærðra | lærðra | lærðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
lærði | lærða | lærða | lærðu | lærðu | lærðu | |
accusative (þolfall) |
lærða | lærðu | lærða | lærðu | lærðu | lærðu | |
dative (þágufall) |
lærða | lærðu | lærða | lærðu | lærðu | lærðu | |
genitive (eignarfall) |
lærða | lærðu | lærða | lærðu | lærðu | lærðu |
læra
læra m or f
From Old Norse læra. Akin to English learn.
læra (present tense lærer, past tense lærte, past participle lært, passive infinitive lærast, present participle lærande, imperative lær)
læra f (definite singular læra, indefinite plural lærer or læror, definite plural lærene or lærone)