magnissimus (feminine magnissima, neuter magnissimum); first/second declension
The expected and usual superlative of magnus is maximus, but this alternative was used by the Latin grammarian Virgilius Maro.
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | magnissimus | magnissima | magnissimum | magnissimī | magnissimae | magnissima | |
Genitive | magnissimī | magnissimae | magnissimī | magnissimōrum | magnissimārum | magnissimōrum | |
Dative | magnissimō | magnissimō | magnissimīs | ||||
Accusative | magnissimum | magnissimam | magnissimum | magnissimōs | magnissimās | magnissima | |
Ablative | magnissimō | magnissimā | magnissimō | magnissimīs | |||
Vocative | magnissime | magnissima | magnissimum | magnissimī | magnissimae | magnissima |