Unadapted borrowing from Late Latin mandibula (“a jaw”), from mandō (“to chew, masticate”) + -bula (instrument noun suffix).
mandibula (plural mandibulae)
Internationalism (see English mandible), ultimately from Late Latin mandibula.
mandibula
Inflection of mandibula (Kotus type 9/kala, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | mandibula | mandibulat | ||
genitive | mandibulan | mandibulojen | ||
partitive | mandibulaa | mandibuloja | ||
illative | mandibulaan | mandibuloihin | ||
singular | plural | |||
nominative | mandibula | mandibulat | ||
accusative | nom. | mandibula | mandibulat | |
gen. | mandibulan | |||
genitive | mandibulan | mandibulojen mandibulainrare | ||
partitive | mandibulaa | mandibuloja | ||
inessive | mandibulassa | mandibuloissa | ||
elative | mandibulasta | mandibuloista | ||
illative | mandibulaan | mandibuloihin | ||
adessive | mandibulalla | mandibuloilla | ||
ablative | mandibulalta | mandibuloilta | ||
allative | mandibulalle | mandibuloille | ||
essive | mandibulana | mandibuloina | ||
translative | mandibulaksi | mandibuloiksi | ||
abessive | mandibulatta | mandibuloitta | ||
instructive | — | mandibuloin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
From mandō (“to chew, masticate”) + -bula (instrument noun suffix).
mandibula f (genitive mandibulae); first declension (Late Latin)
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mandibula | mandibulae |
Genitive | mandibulae | mandibulārum |
Dative | mandibulae | mandibulīs |
Accusative | mandibulam | mandibulās |
Ablative | mandibulā | mandibulīs |
Vocative | mandibula | mandibulae |
See the etymology of the corresponding lemma form.
mandibula n