Past participle of mānsuēscō.
mānsuētus (feminine mānsuēta, neuter mānsuētum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mānsuētus | mānsuēta | mānsuētum | mānsuētī | mānsuētae | mānsuēta | |
Genitive | mānsuētī | mānsuētae | mānsuētī | mānsuētōrum | mānsuētārum | mānsuētōrum | |
Dative | mānsuētō | mānsuētō | mānsuētīs | ||||
Accusative | mānsuētum | mānsuētam | mānsuētum | mānsuētōs | mānsuētās | mānsuēta | |
Ablative | mānsuētō | mānsuētā | mānsuētō | mānsuētīs | |||
Vocative | mānsuēte | mānsuēta | mānsuētum | mānsuētī | mānsuētae | mānsuēta |