Borrowed from Finnish markka, from a Germanic language, likely German Mark. Doublet of mark.
markka (plural markkas or markkaa)
From Proto-Finnic *markka, borrowed from Proto-Norse or directly from Proto-Germanic *marką.
markka
Inflection of markka (Kotus type 9*A/kala, kk-k gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | markka | markat | ||
genitive | markan | markkojen | ||
partitive | markkaa | markkoja | ||
illative | markkaan | markkoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | markka | markat | ||
accusative | nom. | markka | markat | |
gen. | markan | |||
genitive | markan | markkojen markkainrare | ||
partitive | markkaa | markkoja | ||
inessive | markassa | markoissa | ||
elative | markasta | markoista | ||
illative | markkaan | markkoihin | ||
adessive | markalla | markoilla | ||
ablative | markalta | markoilta | ||
allative | markalle | markoille | ||
essive | markkana | markkoina | ||
translative | markaksi | markoiksi | ||
abessive | markatta | markoitta | ||
instructive | — | markoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
markka f (plural markkas)