From mark (“goal”) + stöng (“pole”).
markstöng f (genitive singular markstangar, nominative plural markstengur or markstangir)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | markstöng | markstöngin | markstengur, markstangir | markstengurnar, markstangirnar |
accusative | markstöng | markstöngina | markstengur, markstangir | markstengurnar, markstangirnar |
dative | markstöng | markstönginni | markstöngum | markstöngunum |
genitive | markstangar | markstangarinnar | markstanga | markstanganna |