From Ancient Greek μηχανικός (mēkhanikós). By surface analysis, machina + -icus.
mēchanicus m (genitive mēchanicī); second declension
Second-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | mēchanicus | mēchanicī |
genitive | mēchanicī | mēchanicōrum |
dative | mēchanicō | mēchanicīs |
accusative | mēchanicum | mēchanicōs |
ablative | mēchanicō | mēchanicīs |
vocative | mēchanice | mēchanicī |
mēchanicus (feminine mēchanica, neuter mēchanicum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | mēchanicus | mēchanica | mēchanicum | mēchanicī | mēchanicae | mēchanica | |
genitive | mēchanicī | mēchanicae | mēchanicī | mēchanicōrum | mēchanicārum | mēchanicōrum | |
dative | mēchanicō | mēchanicae | mēchanicō | mēchanicīs | |||
accusative | mēchanicum | mēchanicam | mēchanicum | mēchanicōs | mēchanicās | mēchanica | |
ablative | mēchanicō | mēchanicā | mēchanicō | mēchanicīs | |||
vocative | mēchanice | mēchanica | mēchanicum | mēchanicī | mēchanicae | mēchanica |