mendīcō (“beg, ask alms”) + -bundus
mendīcābundus (feminine mendīcābunda, neuter mendīcābundum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | mendīcābundus | mendīcābunda | mendīcābundum | mendīcābundī | mendīcābundae | mendīcābunda | |
genitive | mendīcābundī | mendīcābundae | mendīcābundī | mendīcābundōrum | mendīcābundārum | mendīcābundōrum | |
dative | mendīcābundō | mendīcābundae | mendīcābundō | mendīcābundīs | |||
accusative | mendīcābundum | mendīcābundam | mendīcābundum | mendīcābundōs | mendīcābundās | mendīcābunda | |
ablative | mendīcābundō | mendīcābundā | mendīcābundō | mendīcābundīs | |||
vocative | mendīcābunde | mendīcābunda | mendīcābundum | mendīcābundī | mendīcābundae | mendīcābunda |