mennä (“to go”) + -kki; "that which goes"
menekki
Inflection of menekki (Kotus type 5*A/risti, kk-k gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | menekki | menekit | ||
genitive | menekin | menekkien | ||
partitive | menekkiä | menekkejä | ||
illative | menekkiin | menekkeihin | ||
singular | plural | |||
nominative | menekki | menekit | ||
accusative | nom. | menekki | menekit | |
gen. | menekin | |||
genitive | menekin | menekkien | ||
partitive | menekkiä | menekkejä | ||
inessive | menekissä | menekeissä | ||
elative | menekistä | menekeistä | ||
illative | menekkiin | menekkeihin | ||
adessive | menekillä | menekeillä | ||
ablative | menekiltä | menekeiltä | ||
allative | menekille | menekeille | ||
essive | menekkinä | menekkeinä | ||
translative | menekiksi | menekeiksi | ||
abessive | menekittä | menekeittä | ||
instructive | — | menekein | ||
comitative | See the possessive forms below. |