From Proto-West Germanic *munik.
meníh or məníh m anim
Masculine anim., hard o-stem | |||
---|---|---|---|
nom. sing. | meníh | ||
gen. sing. | meníha | ||
singular | dual | plural | |
nominative (imenovȃlnik) |
meníh | meníha | meníhi |
genitive (rodȋlnik) |
meníha | meníhov | meníhov |
dative (dajȃlnik) |
meníhu | meníhoma | meníhom |
accusative (tožȋlnik) |
meníha | meníha | meníhe |
locative (mẹ̑stnik) |
meníhu | meníhih | meníhih |
instrumental (orọ̑dnik) |
meníhom | meníhoma | meníhi |