mert

Hello, you have come here looking for the meaning of the word mert. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word mert, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say mert in singular and plural. Everything you need to know about the word mert you have here. The definition of the word mert will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofmert, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: Mert and mért

Afrikaans

Etymology

Borrowed from English mert, shortened from merchant.

Pronunciation

Noun

mert (plural merts)

  1. (Cape Afrikaans) A drug dealer.

Friulian

Etymology

From Latin meritum.

Noun

mert m (plural merts)

  1. merit

Hungarian

Pronunciation

  • IPA(key):
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: mert
  • Rhymes: -ɛrt

Etymology 1

Shortened from meret, an obsolete variant of miért (“why”).[1]

Conjunction

mert

  1. because (by or for the cause that; on this account that; for the reason that)
    Synonyms: mivel, ugyanis, minthogy, merthogy, hiszen, (partially synonymous) miután
    Coordinate term: (“the reason why”, optionally supplied in the focus position of the main clause) azért
    Becsuktam az ablakot, mert fáztam. or Azért csuktam be az ablakot, mert fáztam. ― I closed the window because I was cold. (literally, “The reason why I closed the window was that I was cold.”)
Derived terms
Compound words

See also

Etymology 2

mer (“to dare; to ladle”) +‎ -t (past-tense and past-participle suffix)

Verb

mert

  1. third-person singular indicative past indefinite of mer

Participle

mert

  1. past participle of mer
Declension
Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)
singular plural
nominative mert mertek
accusative mertet merteket
dative mertnek merteknek
instrumental merttel mertekkel
causal-final mertért mertekért
translative mertté mertekké
terminative mertig mertekig
essive-formal mertként mertekként
essive-modal — —
inessive mertben mertekben
superessive merten merteken
adessive mertnél merteknél
illative mertbe mertekbe
sublative mertre mertekre
allative merthez mertekhez
elative mertből mertekből
delative mertről mertekről
ablative merttől mertektől
non-attributive
possessive - singular 		merté merteké
non-attributive
possessive - plural 		mertéi mertekéi

References

  1. ^ mert in Zaicz, Gábor (ed.). Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (‘Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN.  (See also its 2nd edition.)

Further reading

  • mert in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (“The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language”, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish مرد (merd, “man”), hence the given name.

Pronunciation

Adjective

mert

  1. manly; valiant
  2. (figuratively) man of his word

Declension

predicative forms of mert
present tense
positive,
declarative 		positive,
interrogative 		negative,
declarative 		negative,
interrogative
ben (I am) mertim mert miyim? mert değilim mert değil miyim?
sen (you are) mertsin mert misin? mert değilsin mert değil misin?
o (he/she/it is) mert / merttir mert mi? mert değil mert değil mi?
biz (we are) mertiz mert miyiz? mert değiliz mert değil miyiz?
siz (you are) mertsiniz mert misiniz? mert değilsiniz mert değil misiniz?
onlar (they are) mert(ler) mert(ler) mi? mert değil(ler) mert değiller mi?
past tense
positive,
declarative 		positive,
interrogative 		negative,
declarative 		negative,
interrogative
ben (I was) merttim mert miydim? mert değildim mert değil miydim?
sen (you were) merttin mert miydin? mert değildin mert değil miydin?
o (he/she/it was) mertti mert miydi? mert değildi mert değil miydi?
biz (we were) merttik mert miydik? mert değildik mert değil miydik?
siz (you were) merttiniz mert miydiniz? mert değildiniz mert değil miydiniz?
onlar (they were) merttiler mert miydiler? mert değildi(ler) / değillerdi mert değil miydiler?
indirect past
positive,
declarative 		positive,
interrogative 		negative,
declarative 		negative,
interrogative
ben (I was) mertmişim mert miymişim? mert değilmişim mert değil miymişim?
sen (you were) mertmişsin mert miymişsin? mert değilmişsin mert değil miymişsin?
o (he/she/it was) mertmiş mert miymiş? mert değilmiş mert değil miymiş?
biz (we were) mertmişiz mert miymişiz? mert değilmişiz mert değil miymişiz?
siz (you were) mertmişsiniz mert miymişsiniz? mert değilmişsiniz mert değil miymişsiniz?
onlar (they were) mertmişler mert miymişler? mert değilmiş(ler) / değillermiş mert değil miymişler?
conditional
positive,
declarative 		positive,
interrogative 		negative,
declarative 		negative,
interrogative
ben (if I) mertsem mert miysem? mert değilsem mert değil miysem?
sen (if you) mertsen mert miysen? mert değilsen mert değil miysen?
o (if he/she/it) mertse mert miyse? mert değilse mert değil miyse?
biz (if we) mertsek mert miysek? mert değilsek mert değil miysek?
siz (if you) mertseniz mert miyseniz? mert değilseniz mert değil miyseniz?
onlar (if they) mertseler mert miyseler? mert değilseler / değillerse mert değil miyseler?

References

“mert”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu

Wikious
Boobota
Sagapedia