From Old Norse minnka, minka, from Old Norse minni, minnr, or perhaps continuing a Proto-Germanic *minnikōną (“to make smaller, lessen, decrease”). Cognate with Norwegian minka (“to diminish, grow less”), Scots mink, munk (“to grow less, diminish”).
minnka (weak verb, third-person singular past indicative minnkaði, supine minnkað)
| infinitive (nafnháttur) |
að minnka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
minnkað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
minnkandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég minnka | við minnkum | present (nútíð) |
ég minnki | við minnkum |
| þú minnkar | þið minnkið | þú minnkir | þið minnkið | ||
| hann, hún, það minnkar | þeir, þær, þau minnka | hann, hún, það minnki | þeir, þær, þau minnki | ||
| past (þátíð) |
ég minnkaði | við minnkuðum | past (þátíð) |
ég minnkaði | við minnkuðum |
| þú minnkaðir | þið minnkuðuð | þú minnkaðir | þið minnkuðuð | ||
| hann, hún, það minnkaði | þeir, þær, þau minnkuðu | hann, hún, það minnkaði | þeir, þær, þau minnkuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
minnka (þú) | minnkið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| minnkaðu | minnkiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að minnkast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
minnkast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
minnkandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég minnkast | við minnkumst | present (nútíð) |
ég minnkist | við minnkumst |
| þú minnkast | þið minnkist | þú minnkist | þið minnkist | ||
| hann, hún, það minnkast | þeir, þær, þau minnkast | hann, hún, það minnkist | þeir, þær, þau minnkist | ||
| past (þátíð) |
ég minnkaðist | við minnkuðumst | past (þátíð) |
ég minnkaðist | við minnkuðumst |
| þú minnkaðist | þið minnkuðust | þú minnkaðist | þið minnkuðust | ||
| hann, hún, það minnkaðist | þeir, þær, þau minnkuðust | hann, hún, það minnkaðist | þeir, þær, þau minnkuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
minnkast (þú) | minnkist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| minnkastu | minnkisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
minnkaður | minnkuð | minnkað | minnkaðir | minnkaðar | minnkuð | |
| accusative (þolfall) |
minnkaðan | minnkaða | minnkað | minnkaða | minnkaðar | minnkuð | |
| dative (þágufall) |
minnkuðum | minnkaðri | minnkuðu | minnkuðum | minnkuðum | minnkuðum | |
| genitive (eignarfall) |
minnkaðs | minnkaðrar | minnkaðs | minnkaðra | minnkaðra | minnkaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
minnkaði | minnkaða | minnkaða | minnkuðu | minnkuðu | minnkuðu | |
| accusative (þolfall) |
minnkaða | minnkuðu | minnkaða | minnkuðu | minnkuðu | minnkuðu | |
| dative (þágufall) |
minnkaða | minnkuðu | minnkaða | minnkuðu | minnkuðu | minnkuðu | |
| genitive (eignarfall) |
minnkaða | minnkuðu | minnkaða | minnkuðu | minnkuðu | minnkuðu | |