Borrowed from French moralisateur. First attested in 1816.
moralizator m pers (female equivalent moralizatorka, related adjective moralizatorski)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | moralizator | moralizatorzy/moralizatory (deprecative) |
genitive | moralizatora | moralizatorów |
dative | moralizatorowi | moralizatorom |
accusative | moralizatora | moralizatorów |
instrumental | moralizatorem | moralizatorami |
locative | moralizatorze | moralizatorach |
vocative | moralizatorze | moralizatorzy |
Borrowed from French moralisateur.
moralizator m or n (feminine singular moralizatoare, masculine plural moralizatori, feminine and neuter plural moralizatoare)
singular | plural | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
nominative- accusative |
indefinite | moralizator | moralizatoare | moralizatori | moralizatoare | |||
definite | moralizatorul | moralizatoarea | moralizatorii | moralizatoarele | ||||
genitive- dative |
indefinite | moralizator | moralizatoare | moralizatori | moralizatoare | |||
definite | moralizatorului | moralizatoarei | moralizatorilor | moralizatoarelor |