From Middle English and Old English mund, from Proto-Germanic *mundō (“hand, protection, security”).
Audio (Southern England) | (file) |
Audio (Southern England) | (file) |
mund (countable and uncountable, plural munds)
Uncertain: Possibly:
mund (aorist munda, participle mundur)
1=mundPlease see Module:checkparams for help with this warning.
Show compound tenses:
participle | mundur | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | duke mundur | ||||||
infinitive | për të mundur | ||||||
singular | plural | ||||||
1st pers. | 2nd pers. | 3rd pers. | 1st pers. | 2nd pers. | 3rd pers. | ||
indicative | present | mund | mund | mund | mundim | mundni | mundin |
imperfect | mundja | mundje | mundte | mundnim | mundnit | mundnin | |
aorist | munda | munde | mundi | mundëm | mundët | mundën | |
perfect | kam mundur | ke mundur | ka mundur | kemi mundur | keni mundur | kanë mundur | |
past perfect | kisha mundur | kishe mundur | kishte mundur | kishim mundur | kishit mundur | kishin mundur | |
aorist II | pata mundur | pate mundur | pati mundur | patëm mundur | patët mundur | patën mundur | |
future1 | do të mund | do të mundësh | do të mundë | do të mundim | do të mundni | do të mundin | |
future perfect2 | do të kem mundur | do të kesh mundur | do të ketë mundur | do të kemi mundur | do të keni mundur | do të kenë mundur | |
subjunctive | present | të mund | të mundësh | të mundë | të mundim | të mundni | të mundin |
imperfect | të mundja | të mundje | të mundte | të mundnim | të mundnit | të mundnin | |
perfect | të kem mundur | të kesh mundur | të ketë mundur | të kemi mundur | të keni mundur | të kenë mundur | |
past perfect | të kisha mundur | të kishe mundur | të kishte mundur | të kishim mundur | të kishit mundur | të kishin mundur | |
conditional1, 2 | imperfect | do të mundja | do të mundje | do të mundte | do të mundnim | do të mundnit | do të mundnin |
past perfect | do të kisha mundur | do të kishe mundur | do të kishte mundur | do të kishim mundur | do të kishit mundur | do të kishin mundur | |
optative | present | mundsha | mundsh | mundtë | mundshim | mundshit | mundshin |
perfect | paça mundur | paç mundur | pastë mundur | paçim mundur | paçit mundur | paçin mundur | |
admirative | present | mundkam | mundke | mundka | mundkemi | mundkeni | mundkan |
imperfect | mundkësha | mundkëshe | mundkësh | mundkëshim | mundkëshit | mundkëshin | |
perfect | paskam mundur | paske mundur | paska mundur | paskemi mundur | paskeni mundur | paskan mundur | |
past perfect | paskësha mundur | paskëshe mundur | paskësh mundur | paskëshim mundur | paskëshit mundur | paskëshin mundur | |
imperative | present | — | mund | — | — | mundni | — |
1) indicative future identical with conditional present 2) indicative future perfect identical with conditional perfect |
Probably from Proto-Indo-European *mn̥(s)-dʰh₁-. Compare Old Norse munda (“aim, strive”), Gothic 𐌼𐌿𐌽𐌳𐍉𐌽 (mundōn, “look up”), Old High German muntar (“keen, eager”), Ancient Greek μανθάνω (manthánō, “learn”), Lithuanian mañdras (“alert, awake, smart, minxish”).
mund m (definite mundi)
From Old Norse muðr, munnr, from Proto-Germanic *munþaz, cognate with English mouth, German Mund.
mund c (singular definite munden, plural indefinite munde)
mund
From Old Norse mund, from Proto-Germanic *mundō.
mund f (genitive singular mundar, nominative plural mundir)
Related to Old Norse munda (“to aim, to strive”), Old High German muntar (“keen, eager”), from Proto-Germanic *mundraz (“alert”).
mund f (genitive singular mundar, nominative plural mundir) or mund n (genitive singular munds, nominative plural mund)
or
From Old English mund, from Proto-Germanic *mundō.
mund (plural moundes or munden)
From Proto-Germanic *mundō (“hand, guard, security”).
Cognate with Old Frisian mund m (“guardian”), Old Norse mund-r m (noun, literally “sum paid by a bridegroom for his bride”), Old Saxon mund (“hand”, noun), Old High German munt m (“protector”).
mund f (nominative plural munda or munde)
mund oblique singular, m (oblique plural munz or muntz, nominative singular munz or muntz, nominative plural mund)
From Proto-West Germanic *munþ.
mund m
case | singular | plural |
---|---|---|
nominative | mund | munda |
accusative | mund | munda |
genitive | mundes | mundo |
dative | munde | mundum |
instrumental | mundu | — |
From Proto-Germanic *mundō (“hand”). Further cognates see there.
mund f
mund m (plural munds)
mund c
Declension of mund | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | mund | munden | mundar | mundarna |
Genitive | munds | mundens | mundars | mundarnas |