mundá class 3 (plural mindá class 4)
From Old Norse munda, from Proto-Germanic *mundōną, from Proto-Indo-European *mehndh- (“to pay attention to, wisdom”).
munda (third person singular past indicative mundaði, third person plural past indicative mundað, supine mundað)
Conjugation of munda (group v-30) | ||
---|---|---|
infinitive | munda | |
supine | mundað | |
participle (a6)1 | mundandi | mundaður |
present | past | |
first singular | mundi | mundaði |
second singular | mundar | mundaði |
third singular | mundar | mundaði |
plural | munda | mundaðu |
imperative | ||
singular | munda! | |
plural | mundið! | |
1Only the past participle being declined. |
munda
From Old Norse, compare with Faroese munda, Norwegian Bokmål munda (“to keep time”), Gothic mundon (“to draw attention”). Related to Ancient Greek μᾰνθᾰ́νω (manthánō, “to learn”), Sanskrit मन्धातर् (mandhātar, “pious, wise, person”), Proto-Slavic *mǫ́drъ (“wise”), Lithuanian mandrùs (“cheerful”).
munda (weak verb, third-person singular past indicative mundaði, supine mundað)
infinitive (nafnháttur) |
að munda | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
mundað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
mundandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég munda | við mundum | present (nútíð) |
ég mundi | við mundum |
þú mundar | þið mundið | þú mundir | þið mundið | ||
hann, hún, það mundar | þeir, þær, þau munda | hann, hún, það mundi | þeir, þær, þau mundi | ||
past (þátíð) |
ég mundaði | við munduðum | past (þátíð) |
ég mundaði | við munduðum |
þú mundaðir | þið munduðuð | þú mundaðir | þið munduðuð | ||
hann, hún, það mundaði | þeir, þær, þau munduðu | hann, hún, það mundaði | þeir, þær, þau munduðu | ||
imperative (boðháttur) |
munda (þú) | mundið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
mundaðu | mundiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að mundast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
mundast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
mundandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég mundast | við mundumst | present (nútíð) |
ég mundist | við mundumst |
þú mundast | þið mundist | þú mundist | þið mundist | ||
hann, hún, það mundast | þeir, þær, þau mundast | hann, hún, það mundist | þeir, þær, þau mundist | ||
past (þátíð) |
ég mundaðist | við munduðumst | past (þátíð) |
ég mundaðist | við munduðumst |
þú mundaðist | þið munduðust | þú mundaðist | þið munduðust | ||
hann, hún, það mundaðist | þeir, þær, þau munduðust | hann, hún, það mundaðist | þeir, þær, þau munduðust | ||
imperative (boðháttur) |
mundast (þú) | mundist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
mundastu | mundisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
mundaður | munduð | mundað | mundaðir | mundaðar | munduð | |
accusative (þolfall) |
mundaðan | mundaða | mundað | mundaða | mundaðar | munduð | |
dative (þágufall) |
munduðum | mundaðri | munduðu | munduðum | munduðum | munduðum | |
genitive (eignarfall) |
mundaðs | mundaðrar | mundaðs | mundaðra | mundaðra | mundaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
mundaði | mundaða | mundaða | munduðu | munduðu | munduðu | |
accusative (þolfall) |
mundaða | munduðu | mundaða | munduðu | munduðu | munduðu | |
dative (þágufall) |
mundaða | munduðu | mundaða | munduðu | munduðu | munduðu | |
genitive (eignarfall) |
mundaða | munduðu | mundaða | munduðu | munduðu | munduðu |
mundā
munda
mundā
From Proto-Turkic *bun-ta.
munda (3rd person possessive , plural )
Tenishev, Edhem (1976) “munda”, in Stroj salárskovo jazyká [Grammar of Salar], Moscow
From Proto-Finnic *munidak. Cognates include Finnish munia.
munda
Inflection of munda (inflection type 20/oppida) | |||
---|---|---|---|
1st infinitive | munda | ||
present indic. | munib | ||
past indic. | muni | ||
present indicative |
past indicative |
imperative | |
1st singular | munin | munin | — |
2nd singular | munid | munid | muni |
3rd singular | munib | muni | mungaha |
1st plural | munim | munim | mungam |
2nd plural | munit | munit | mungat |
3rd plural | mundas muniba |
muniba | mungaha |
sing. conneg.1 | muni | munind | muni |
plur. conneg. | mungoi | munnugoi | mungoi |
present conditional |
past conditional |
potential | |
1st singular | munižin | munnuižin | munnen |
2nd singular | munižid | munnuižid | munned |
3rd singular | muniži | munnuiži | munneb |
1st plural | munižim | munnuižim | munnem |
2nd plural | munižit | munnuižit | munnet |
3rd plural | munižiba | munnuižiba | munneba |
connegative | muniži | munnuiži | munne |
non-finite forms | |||
1st infinitive | munda | ||
2nd infinitive | 3rd infinitive | ||
inessive | mundes | inessive | munmas |
instructive | munden | illative | munmaha |
participles | elative | munmaspäi | |
present active | munii | adessive | munmal |
past active | munnu | abessive | munmat |
past passive | mundud | ||
1 In imperative: used only in the second-person singular. The plural form is used with other persons. |