From Latin munus (“gift”) + facio (“I make”).
mūnificus (feminine mūnifica, neuter mūnificum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mūnificus | mūnifica | mūnificum | mūnificī | mūnificae | mūnifica | |
Genitive | mūnificī | mūnificae | mūnificī | mūnificōrum | mūnificārum | mūnificōrum | |
Dative | mūnificō | mūnificō | mūnificīs | ||||
Accusative | mūnificum | mūnificam | mūnificum | mūnificōs | mūnificās | mūnifica | |
Ablative | mūnificō | mūnificā | mūnificō | mūnificīs | |||
Vocative | mūnifice | mūnifica | mūnificum | mūnificī | mūnificae | mūnifica |