myrkur

From Old Norse myrkr, from Proto-Germanic *merkuz. Cognate to English murk.

• IPA^(key):

myrkur n (genitive singular myrkurs, uncountable)

1. darkness

myrkur (comparative myrkari, superlative myrkastur)

1. dark

• døkkur
• dimmur

• ljósur

• myrkrið

• myrkagulur, myrkareyður, myrkagrønur, myrkabláur

From Old Norse myrkr, from Proto-Germanic *merkuz. Cognate to English murk.

• IPA^(key): /ˈmɪr̥kʏr/

  Rhymes: -ɪr̥kʏr

myrkur (comparative myrkari, superlative myrkastur)

1. dark
2. difficult to understand, obscure
3. gloomy

• (dark): dimmur, dökkur
• (difficult to understand): torskilinn
• (gloomy): þungbúinn

myrkur n (genitive singular myrkurs, no plural)

1. darkness, the dark
   • Genesis 1 (Icelandic translation)

     Guð sagði: „Verði ljós!“ Og það varð ljós. Guð sá, að ljósið var gott, og Guð greindi ljósið frá myrkrinu. Og Guð kallaði ljósið dag, en myrkrið kallaði hann nótt. Það varð kveld og það varð morgunn, hinn fyrsti dagur.

     And God said, "Let there be light," and there was light. God saw that the light was good, and He separated the light from the darkness. God called the light "day," and the darkness he called "night." And there was evening, and there was morning—the first day.