należeć

Hello, you have come here looking for the meaning of the word należeć. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word należeć, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say należeć in singular and plural. Everything you need to know about the word należeć you have here. The definition of the word należeć will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofnależeć, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *naležati, with a semantic shift of to lie on top of > to be a part of, and other semantic shifts stemming from that.[1][2] By surface analysis, na- +‎ leżeć. Compare Kashubian nôleżec and Silesian nŏleżeć. Further compare Czech náležet and Ukrainian нале́жати (naléžaty). First attested in the first half of the 16th century.[3]

Pronunciation

 
  • Audio 1; “należeć”:(file)
  • Audio 2; “należeć”:(file)
  • Audio 3; “należeć się”:(file)
  • Rhymes: -ɛʐɛt͡ɕ
  • Syllabification: na‧le‧żeć

Verb

należeć impf

  1. (intransitive) to belong (to be the property of)
    Teraz to auto należy do mnie. ― This car belongs to me now.
  2. (intransitive) to belong (to be a part of a group)
    Polska należy do Unii Europejskiej. ― Poland is part of the European Union.
  3. (intransitive) to belong (to be part of)
  4. (intransitive) to be up to (to be for the option or decision of)
  5. (intransitive, literary) to belong (to be the partner of)
  6. (intransitive, impersonal) to belong, to be up to (to be incumbent upon; the obligation of; the duty of)
  7. (intransitive, impersonal) to belong (to have traits that categorize one to a group)
  8. (intransitive, Middle Polish) to refer to; to be connected with
  9. (intransitive, Middle Polish) to depend on, to consist of
    Synonym: polegać
  10. (intransitive, Middle Polish) to serve; to be intended
  11. (intransitive, Middle Polish) to be needed
  12. (intransitive, Middle Polish) The meaning of this term is uncertain.
    • 1575, M. Czechowic, Rozmowy chrystyjańskie‎, page **7v:
      Lift 99. a v. oſtátni/ zmaż należy.
      [Lift 99. a v. ostatni/ zmaż należy.]
  13. (reflexive with się) to be owed, (impersonally) to deserve; to belong
    Należy ci się odpoczynek. ― You deserve a rest.
  14. (reflexive with się) to lie for a while, to lie to one's heart's content; until satisfied

Conjugation

Conjugation of należeć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive należeć
present tense 1st należę należymy
2nd należysz należycie
3rd należy należą
impersonal należy się
past tense 1st należałem,
-(e)m należał 		należałam,
-(e)m należała 		należałom,
-(e)m należało 		należeliśmy,
-(e)śmy należeli 		należałyśmy,
-(e)śmy należały
2nd należałeś,
-(e)ś należał 		należałaś,
-(e)ś należała 		należałoś,
-(e)ś należało 		należeliście,
-(e)ście należeli 		należałyście,
-(e)ście należały
3rd należał należała należało należeli należały
impersonal należano
future tense 1st będę należał,
będę należeć 		będę należała,
będę należeć 		będę należało,
będę należeć 		będziemy należeli,
będziemy należeć 		będziemy należały,
będziemy należeć
2nd będziesz należał,
będziesz należeć 		będziesz należała,
będziesz należeć 		będziesz należało,
będziesz należeć 		będziecie należeli,
będziecie należeć 		będziecie należały,
będziecie należeć
3rd będzie należał,
będzie należeć 		będzie należała,
będzie należeć 		będzie należało,
będzie należeć 		będą należeli,
będą należeć 		będą należały,
będą należeć
impersonal będzie należeć się
conditional 1st należałbym,
bym należał 		należałabym,
bym należała 		należałobym,
bym należało 		należelibyśmy,
byśmy należeli 		należałybyśmy,
byśmy należały
2nd należałbyś,
byś należał 		należałabyś,
byś należała 		należałobyś,
byś należało 		należelibyście,
byście należeli 		należałybyście,
byście należały
3rd należałby,
by należał 		należałaby,
by należała 		należałoby,
by należało 		należeliby,
by należeli 		należałyby,
by należały
impersonal należano by
imperative 1st niech należę należmy
2nd należ należcie
3rd niech należy niech należą
active adjectival participle należący należąca należące należący należące
contemporary adverbial participle należąc
verbal noun należenie

Derived terms

adjectives
verbs
adjective/adverb

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), należeć is one of the most used words in Polish, appearing 131 times in scientific texts, 50 times in news, 148 times in essays, 41 times in fiction, and 34 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 404 times, making it the 117th most common word in a corpus of 500,000 words.[4]

References

  1. ^ Boryś, Wiesław (2005) “należeć”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
  2. ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “należeć”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
  3. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “należeć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  4. ^ Ida Kurcz (1990) “należeć”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language] (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 268

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia