Hello, you have come here looking for the meaning of the word
namówić. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word
namówić, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say
namówić in singular and plural. Everything you need to know about the word
namówić you have here. The definition of the word
namówić will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition of
namówić, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
Old Polish
Etymology
From na- + mówić. First attested in the fifteenth century.
Pronunciation
- IPA(key): (10th–15th CE) /namɔːvit͡ɕ/
- IPA(key): (15th CE) /namovit͡ɕ/
Verb
namówić pf (imperfective namawiać)
- to accuse, to blame
1895 [Fifteenth century], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich. Kodeks Działyńskich I, pages 45–46:Vstawiamy, aczby kto o zlodzeystwo abo zboy przed sądem byl namowion (accusatur), a gdyby ten, ktory namowy, y ten namowiony bylibi w gedney dzedzynye abo pod gedną parrachią..., tym obiczagem badze myecz dawnoscz namowyony mymo geden rok, ale gdy ten, czso namowy, y tesz namowyony (actor et reus) bądą od syebie daleko, tedy gynsza dawnoscz namowyonemu (agentem) nye mosze bycz, gedno trzy lata- [Ustawiamy, aczby kto o złodziejstwo abo zboj przed sądem był namowion (accusatur), a gdyby ten, ktory namowi, i ten namowiony byliby w jednej dziedzinie abo pod jedną parachiją..., tym obyczajem będzie mieć dawność namowiony mimo jeden rok. Ale gdy ten, czso namowi, i też namowiony (actor et reus) będą od siebie daleko, tedy jinsza dawność namowionemu (agentem) nie może być, jedno trzy lata]
- to persuade, to convince
1874-1891 [Fifteenth century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XVI, page 344:Namovycz afficere- [Namowić afficere]
- to mention
1885 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne, volume I, page 482:Tale... dampnum non prefati Johannis esse sev fore censabitur takø *skodo namowonego [nie] bødze weszuane- [Tale... dampnum non prefati Johannis esse sev fore censabitur taką szkodą namowionego [nie] będzie wezwane]
- (as an incorrect translation of Latin allocūtus) to speak
1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 135:Namovyony (war. lub.: *namyawyal ge) allocutus (frangens panem et gustans satisque allocutus usque in lucem, sic profectus est Act 20, 11)- [Namowiony (war. lub.: namawiał ge) allocutus (frangens panem et gustans satisque allocutus usque in lucem, sic profectus est Act 20, 11)]
Derived terms
Descendants
References
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish namówić. By surface analysis, na- + mówić. Compare Czech namluvit or Macedonian намолува (namoluva).
Pronunciation
Verb
namówić pf (imperfective namawiać)
- (transitive) to talk into; to persuade, to convince , ,
- (reflexive with się) to arrange (to plan or agree to meet or go somewhere with someone) , ,
- Synonym: zmówić się
- (reflexive with się) to collude, to conspire
- Synonym: zmówić się
- (transitive, Middle Polish) to enact
- Synonym: uchwalić
- (transitive, Middle Polish) to insult, to badmouth
- Synonyms: nagadać, nawymyślać
- (reflexive with się) to persuade each other, to convince one another or
- (reflexive with się, Middle Polish) to talk enough, to talk a lot
- (reflexive with się, Middle Polish) to be persuaded
- (reflexive with się, Middle Polish) to be arranged
Conjugation
Conjugation of namówić pf
|
namówić
|
namówię
|
namówimy
|
namówisz
|
namówicie
|
namówi
|
namówią
|
namówi się
|
namówiłem, -(e)m namówił
|
namówiłam, -(e)m namówiła
|
namówiłom, -(e)m namówiło
|
namówiliśmy, -(e)śmy namówili
|
namówiłyśmy, -(e)śmy namówiły
|
namówiłeś, -(e)ś namówił
|
namówiłaś, -(e)ś namówiła
|
namówiłoś, -(e)ś namówiło
|
namówiliście, -(e)ście namówili
|
namówiłyście, -(e)ście namówiły
|
namówił
|
namówiła
|
namówiło
|
namówili
|
namówiły
|
namówiono
|
namówiłbym, bym namówił
|
namówiłabym, bym namówiła
|
namówiłobym, bym namówiło
|
namówilibyśmy, byśmy namówili
|
namówiłybyśmy, byśmy namówiły
|
namówiłbyś, byś namówił
|
namówiłabyś, byś namówiła
|
namówiłobyś, byś namówiło
|
namówilibyście, byście namówili
|
namówiłybyście, byście namówiły
|
namówiłby, by namówił
|
namówiłaby, by namówiła
|
namówiłoby, by namówiło
|
namówiliby, by namówili
|
namówiłyby, by namówiły
|
namówiono by
|
niech namówię
|
namówmy
|
namów
|
namówcie
|
niech namówi
|
niech namówią
|
namówiony
|
namówiona
|
namówione
|
namówieni
|
namówione
|
namówiwszy
|
namówienie
|
Derived terms
Related terms
References
Further reading
- namówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- namówić in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “namowić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “namowić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- “NAMÓWIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 02.10.2008
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “namówić”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “namówić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “namówić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 104
- namówić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego