naprzeć

Polish

From na- +‎ przeć.

naprzeć impf (perfective napierać)

(transitive) to press, to push against (physically against something)
(transitive) to press, to push, to attack (in a fight)
(transitive) to press, to push (to mentally exert someone)
(reflexive with się) to press, to push (to try and get someone to act a certain way)

Conjugation of naprzeć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		naprzeć
future tense	1^st	naprę			naprzemy
	2^nd	naprzesz			naprzecie
	3^rd	naprze			naprą
	impersonal	naprze się
past tense	1^st	naparłem, -(e)m naparł	naparłam, -(e)m naparła	naparłom, -(e)m naparło	naparliśmy, -(e)śmy naparli	naparłyśmy, -(e)śmy naparły
	2^nd	naparłeś, -(e)ś naparł	naparłaś, -(e)ś naparła	naparłoś, -(e)ś naparło	naparliście, -(e)ście naparli	naparłyście, -(e)ście naparły
	3^rd	naparł	naparła	naparło	naparli	naparły
	impersonal	naparto
conditional	1^st	naparłbym, bym naparł	naparłabym, bym naparła	naparłobym, bym naparło	naparlibyśmy, byśmy naparli	naparłybyśmy, byśmy naparły
	2^nd	naparłbyś, byś naparł	naparłabyś, byś naparła	naparłobyś, byś naparło	naparlibyście, byście naparli	naparłybyście, byście naparły
	3^rd	naparłby, by naparł	naparłaby, by naparła	naparłoby, by naparło	naparliby, by naparli	naparłyby, by naparły
	impersonal	naparto by
imperative	1^st	niech naprę			naprzyjmy
	2^nd	naprzyj			naprzyjcie
	3^rd	niech naprze			niech naprą
passive adjectival participle		naparty	naparta	naparte	naparci	naparte
anterior adverbial participle		naparłszy
verbal noun		naparcie