naru
Borrowed from Swedish snara (“noose”).
naru
Inflection of naru (Kotus type 1/valo, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | naru | narut | ||
genitive | narun | narujen | ||
partitive | narua | naruja | ||
illative | naruun | naruihin | ||
singular | plural | |||
nominative | naru | narut | ||
accusative | nom. | naru | narut | |
gen. | narun | |||
genitive | narun | narujen | ||
partitive | narua | naruja | ||
inessive | narussa | naruissa | ||
elative | narusta | naruista | ||
illative | naruun | naruihin | ||
adessive | narulla | naruilla | ||
ablative | narulta | naruilta | ||
allative | narulle | naruille | ||
essive | naruna | naruina | ||
translative | naruksi | naruiksi | ||
abessive | narutta | naruitta | ||
instructive | — | naruin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
From *nadu, from Proto-Malayo-Polynesian *anaduq. Compare Tetum naruk.
naru
naru
naru
naru
naru
naru