niman
niman
From Proto-West Germanic *neman, from Proto-Germanic *nemaną, from Proto-Indo-European *nem-.
Germanic cognates include Old Frisian nima, Old Saxon niman, Old Dutch neman, Old High German neman, Old Norse nema, Gothic 𐌽𐌹𐌼𐌰𐌽 (niman). The Indo-European root was also the source of Old Irish nem (“present”), Latvian ņemt (“to take”), Albanian nëm (“to take, curse”), Ancient Greek νέμω (némō).
niman
infinitive | niman | nimenne |
---|---|---|
indicative mood | present tense | past tense |
first person singular | nime | nam |
second person singular | nimest, nimst | nōme |
third person singular | nimeþ, nimþ | nam |
plural | nimaþ | nōmon |
subjunctive | present tense | past tense |
singular | nime | nōme |
plural | nimen | nōmen |
imperative | ||
singular | nim | |
plural | nimaþ | |
participle | present | past |
nimende | (ġe)numen |
From Proto-West Germanic *neman.
nīman
infinitive | niman | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | nimu | nam |
2nd person singular | nimis | nāmi |
3rd person singular | nimid | nam |
plural | nimad | nāmun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | nime | nāmi |
2nd person singular | nimes | nāmis |
3rd person singular | nime | nāmi |
plural | nimen | nāmin |
imperative | present | |
singular | nim | |
plural | nimad | |
participle | present | past |
nimandi | ginuman, numan |