Borrowed from Latin nominativus.
nominativus m (plural nominativi or nominativussen)
From nōminō (“to name, give name to”) + -īvus. Calque of Ancient Greek ὀνομαστική (onomastikḗ).
nōminātīvus (feminine nōminātīva, neuter nōminātīvum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | nōminātīvus | nōminātīva | nōminātīvum | nōminātīvī | nōminātīvae | nōminātīva | |
Genitive | nōminātīvī | nōminātīvae | nōminātīvī | nōminātīvōrum | nōminātīvārum | nōminātīvōrum | |
Dative | nōminātīvō | nōminātīvō | nōminātīvīs | ||||
Accusative | nōminātīvum | nōminātīvam | nōminātīvum | nōminātīvōs | nōminātīvās | nōminātīva | |
Ablative | nōminātīvō | nōminātīvā | nōminātīvō | nōminātīvīs | |||
Vocative | nōminātīve | nōminātīva | nōminātīvum | nōminātīvī | nōminātīvae | nōminātīva |