obesłać

• obsłać

From obe- +‎ słać. First attested in 1391.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔbɛsɫat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔbɛsɫat͡ɕ/

obesłać pf (imperfective obsyłać)

1. (attested in Greater Poland) to notify someone through messenger or official about a legal matter, most often about the date and place of a court hearing; to summon someone to court; to legally demand that something be done for the due or ordered by the court; to warn about legal liability
   • 1959 , Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 111, Poznań:

     Symanowi prziszøndzono Swønchowo mene pirwe, nisz gy Swøch obeslal

   • 1856-1870 , Antoni Zygmunt Helcel, editor, Starodawne Prawa Polskiego Pomniki‎, volume II, number 2145:

     Quod quandocunque dictus Andreas super agrum in Zawada hominem inueniat, de quo agro idem Petrus profugus est, extunc dictus Andreas dominum Johannem... cum duobus bonis nuncciare habebit al. obeszlacz, ut dictum kmethonem statuet, si fuerit protunc apud eundem Johannem

   • 1868 , Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego‎, volume XII (quotation in Old Polish; overall work in Polish, Latin, and Old Polish), page 219:

     Et dum Ruchalam vellet exemere de eisdem bonis, debet ipsum avisare al. obeszlacz in decim septimanis ante solucionem pecuniarum

• Polish: obesłać
• Silesian: ôbesłać

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “obesłać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• Rhymes: -ɛswat͡ɕ
• Syllabification: o‧be‧słać

Inherited from Old Polish obesłać. By surface analysis, obe- +‎ słać (“to send”).

obesłać pf (imperfective obsyłać)

1. (transitive) to send around (to deliver a parcel or message to many people or many places)
2. (transitive, literary) to take part in, to participate in

   Synonym: wziąć udział

3. (transitive, obsolete) to send someone to discuss an affair or issue for and instead of oneself ,
4. (transitive, Middle Polish) to inform by sending a messenger
5. (reflexive with się, obsolete) to send each other to each other
6. (reflexive with się, Middle Polish) to inform each other by sending a messenger

From obe- +‎ słać (“to make the bed”). First attested in 1569. Compare Czech obeslat, Kashubian obesłac and Russian обосла́ть (oboslátʹ).

obesłać pf (imperfective obścielać)

1. (transitive, obsolete) to wrap with something soft

• obesłać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obesłać in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “1. obesłać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “obesłać się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• “OBESŁAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku , 06.09.2023
• “OBESŁAĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku , 08.09.2008
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “obesłać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “obesłać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “obesłać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 454