obmawiać

Old Polish

Etymology

From ob- +‎ mawiać. First attested in 1430.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔbmavjat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔbmavjat͡ɕ/

Verb

obmawiać impf (perfective obmówić)

1. to slander (to speak unkindly about someone)

   Synonym: omawiać

   • Spowiedź powszechna - Confessio generalis, page 5:

     Com sgrzeszyl czvdze grzechy obmavyayancz..., thego my szal

     [Com zgrzeszył cudze grzechy obmawiając ..., tego mi żal]

2. to inform, to let know

   Synonym: omawiać

   • 1960 [1430], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty pyzdrskie, volume II, number 1033:

     Yakom ya vdal oszmdzeszad grzywyen temu, komu lyst obmawya

     [Jakom ja wdał ośmdziesiąt grzywien temu, komu list obmawia]

   • 1959 [1437], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 1580:

     Pany Judka... quidbriff dala przecziwo lysthowy, kthory obmawya na trzidzessczy grzywen

     [Pani Judka... kwidbryf dała przeciwo listowi, ktory obmawia na trzydzieści grzywien]

Derived terms

Related terms

Descendants

• Polish: obmawiać

References

• Bańkowski, Andrzej (2000) “obmawiać”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “obmawiać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish obmawiać. By surface analysis, ob- +‎ mawiać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔbˈma.vjat͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ɔbˈma.vjat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -avjat͡ɕ
• Syllabification: ob‧ma‧wiać

Verb

obmawiać impf (perfective obmówić)

1. (transitive) to badmouth; to missay, to slag off, to slander, to vilify

   Synonyms: see Thesaurus:obrażać

2. (transitive, Middle Polish) to describe

   Synonyms: omawiać, opisywać

3. (transitive, Middle Polish) to talk into, to convince

   Synonym: namawiać

4. (transitive, Middle Polish) to defend someone verbally, to justify
5. (reflexive with się) to badmouth one another
6. (reflexive with się, Middle Polish) to defend oneself verbally, to justify oneself
7. (reflexive with się, Middle Polish) to find an excuse to not do something
8. (reflexive with się, Middle Polish) to complain about something

Conjugation

Derived terms

Related terms

References

Further reading

• obmawiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obmawiać in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “obmawiać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “obmawiać się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Wiesław Morawski (28.01.2021) “OBMAWIAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• “OBMAWIAĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 28.01.2021
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “obmawiać”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “obmawiać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “obmawiać”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 3, Warsaw, page 487