okręcić

From o- +‎ kręcić. First attested in 1564.^[1]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲt͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: o‧krę‧cić

okręcić pf (imperfective okręcać)

1. (transitive) to spin around, to twist around (to wrap something around something by spinning or twisting)
2. (transitive) to spin round (to twist something around its own axis)
3. (reflexive with się) to spin oneself around, to twist oneself around

   Synonym: opasać się

4. (reflexive with się) to spin around (to be twisted around something)
5. (reflexive with się) to spin round (to be twisted something around its own axis)

• okręcić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• okręcić in Polish dictionaries at PWN
• “OKRĘCIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 17.09.2008
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “okręcić”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “okręcić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “okręcić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 469