omleiden
Conjugation of omleiden (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | omleiden | |||
past singular | leidde om | |||
past participle | omgeleid | |||
infinitive | omleiden | |||
gerund | omleiden n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | leid om | leidde om | omleid | omleidde |
2nd person sing. (jij) | leidt om, leid om2 | leidde om | omleidt | omleidde |
2nd person sing. (u) | leidt om | leidde om | omleidt | omleidde |
2nd person sing. (gij) | leidt om | leidde om | omleidt | omleidde |
3rd person singular | leidt om | leidde om | omleidt | omleidde |
plural | leiden om | leidden om | omleiden | omleidden |
subjunctive sing.1 | leide om | leidde om | omleide | omleidde |
subjunctive plur.1 | leiden om | leidden om | omleiden | omleidden |
imperative sing. | leid om | |||
imperative plur.1 | leidt om | |||
participles | omleidend | omgeleid | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |