From omnis (“all”) + praesēns (“present”).
omnipraesēns (genitive omnipraesentis); third-declension one-termination adjective
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | omnipraesēns | omnipraesentēs | omnipraesentia | ||
genitive | omnipraesentis | omnipraesentium | |||
dative | omnipraesentī | omnipraesentibus | |||
accusative | omnipraesentem | omnipraesēns | omnipraesentēs | omnipraesentia | |
ablative | omnipraesentī | omnipraesentibus | |||
vocative | omnipraesēns | omnipraesentēs | omnipraesentia |