From om (“around”) + stand (“stand”) + -ig.
omstandig (comparative omstandiger, superlative omstandigst)
Declension of omstandig | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | omstandig | |||
inflected | omstandige | |||
comparative | omstandiger | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | omstandig | omstandiger | het omstandigst het omstandigste | |
indefinite | m./f. sing. | omstandige | omstandigere | omstandigste |
n. sing. | omstandig | omstandiger | omstandigste | |
plural | omstandige | omstandigere | omstandigste | |
definite | omstandige | omstandigere | omstandigste | |
partitive | omstandigs | omstandigers | — |