From on- + bestaanbaar.
onbestaanbaar (comparative onbestaanbaarder, superlative onbestaanbaarst)
Declension of onbestaanbaar | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | onbestaanbaar | |||
inflected | onbestaanbare | |||
comparative | onbestaanbaarder | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | onbestaanbaar | onbestaanbaarder | het onbestaanbaarst het onbestaanbaarste | |
indefinite | m./f. sing. | onbestaanbare | onbestaanbaardere | onbestaanbaarste |
n. sing. | onbestaanbaar | onbestaanbaarder | onbestaanbaarste | |
plural | onbestaanbare | onbestaanbaardere | onbestaanbaarste | |
definite | onbestaanbare | onbestaanbaardere | onbestaanbaarste | |
partitive | onbestaanbaars | onbestaanbaarders | — |