Likely a calque of French déchiffrer.
Analyzable as ont- + cijferen, or cijfer + ont- -en.
ontcijferen
Conjugation of ontcijferen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | ontcijferen | |||
past singular | ontcijferde | |||
past participle | ontcijferd | |||
infinitive | ontcijferen | |||
gerund | ontcijferen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | ontcijfer | ontcijferde | ||
2nd person sing. (jij) | ontcijfert, ontcijfer2 | ontcijferde | ||
2nd person sing. (u) | ontcijfert | ontcijferde | ||
2nd person sing. (gij) | ontcijfert | ontcijferde | ||
3rd person singular | ontcijfert | ontcijferde | ||
plural | ontcijferen | ontcijferden | ||
subjunctive sing.1 | ontcijfere | ontcijferde | ||
subjunctive plur.1 | ontcijferen | ontcijferden | ||
imperative sing. | ontcijfer | |||
imperative plur.1 | ontcijfert | |||
participles | ontcijferend | ontcijferd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |